Vancity!

Hoi allemaal!

Wat ben ik blij dat ik me in de afsluiting van de vorige blog goed heb ingedekt tegen het ontbreken van blogs, want het is al weer een tijdje geleden dat ik iets geschreven heb. Inmiddels zit ik in Victoria, maar voor jullie zal ik braaf verder gaan waar ik de vorige keer gebleven was.

Op donderdag 13 juli pakte in vanuit Kelowna de bus richting Vancouver. Een rustig ritje van ongeveer 5.5 uur. Omdat ik in Kelowna van mensen uit het hostel te horen had gekregen dat het hostel dat ik in Vancouver had geboekt echt heel slecht was, heb ik dat hostel geannuleerd en een AirBnB geboekt. Mijn AirBnB was echter gewoon in een hostelvorm en zo lag ik als nog met 5 andere meiden op een kamer. Het hostel was wat okay. Een goede locatie, supermarkt in de buurt en aardige mensen. Wel hier en daar wat rommelig en wat vuiligheid (oma en mama zouden zich waarschijnlijk het ompeschompes schrikken en direct 1,5 week aan het poetsen zijn), maar daar heb ik inmiddels door heen leren kijken. Het was een rustig hostel met erg vriendelijke mensen. Toen ik de volgende ochtend net één oog open had, werd ik dan ook direct meegevraagd om te gaan hiken. Nu had ik eigenlijk een rustig dagje gepland, gezien in Kelowna de wijn rijkelijk gevloeid had, maar ik bedacht me dat ik het waarschijnlijk in mijn eentje niet leuk zou vinden dus dat het beter zou zijn om met anderen mee te gaan. And so I did. 45 minuten met de bus later was ik samen met een Australier, Koreaan en Zwitser in Deep Cove. Een prachtig, pitoresk dorpje met een leuk haventje en schattige kleine winkeltjes. De trail die wij gingen doen was “easy” stond er bij, dus kwam ik hijgend, puffend en volledig bezweet boven op die berg aan (ik was niet de enige). Gelukkig was het uitzicht wel prachtig. Maar easy, my ass. En dat bleek het letterlijk te worden, want zo’n afdaling lijkt gemakkelijker dan het is. De trillende beentjes van de tocht naar boven, een klein beetje onoplettendheid en een heleboel los zand resulteerden er dus in dat ik door middel van de zwaartekracht sneller beneden was dan gehoopt. Ik gleed onderuit, recht op mijn derrière en had de rest van de week last van mijn rug.

De volgende dag hebben we mainstreet bewandeld. Een up and coming straat met leuke restaurantjes, winkeltjes en studios. Hier besloten wij ons, na het afzien van de dag ervoor, eens lekker te laten verwennen met een mani-pedi. Dat was voor mij de eerste keer en het resultaat is mooi, maar ik moet eerlijk toegeven dat ik wel even moest wennen aan dat gefrusteld aan mijn vingers en tenen, haha. Na mainstreet wandelden we wat door Gastown en Chinatown. We rusten wat uit in het hostel en vertrokken toen naar de Richmond Night Market. Iets wat ontzettend goed aangeschreven stond, maar een flinke teleurstelling bleek te zijn. Beloofd werd een markt vol zelfgemaakte producten en foodstands vanuit 250 verschillende landen. Uiteindelijk bleken de kraampjes vol te liggen met alles wat je voor een paar cent op Ebay kunt bestellen (denk aan: telefoonhoesjes en laders, magneetjes die licht geven en van die populaire spinner dingen) en daarnaast wist ik niet dat er 250 landen in Oost-Azië lagen. De eettentjes bevatten namelijk z.g.a. allemaal spiesjes, chinese mie, gefrituurde aziatische snacks en/of hotdogs. Na iets nieuws te hebben geprobeerd en een kadetje met gekookt flubbervarken voorgeschoteld te hebben gekregen, heb ik maar een hotdog naar binnen gewerkt en het voor gezien gehouden.

De volgende dag heb ik eindelijk mijn relaxdagje ingelast en niets gedaan behalve biertjes drinken op een terras en een boekje lezen. Op maandag ben ik alleen op stap gegaan. Het Zwitserse meisje was na de eerste dag vertrokken, die dag was het Australische meisje ook vertrokken en met het Koreaanse meisje kwam je niet heel ver omdat die zelf nooit echt ideeën had. Zo bleef ik dus alleen over, maar gelukkig vind ik mijzelf best gezellig om mee op pad te gaan. Ik bezocht een aantal kerken, Granville Island en ’s avonds ben ik naar een Outlet Mall gegaan. Dat laatste was natuurlijk geen goed plan. Een paar schoenen en een sportlegging later ging ik echter zeer tevreden terug naar huis.

Mijn één na laatste dag in Vancouver besloot ik in Stanley park te spenderen. Ik huurde een fiets en de man van de fietsverhuur zei dat het me minstens 3 uur zou kosten om alles te zien. Als echte, getrainde Nederlandse fietser was ik natuurlijk na 2 uurtjes al weer terug. In die tijd had ik de volledige rondom stanleypark gefietst, beide grote meren bezocht en de volledige haven tot aan het beginpunt afgefietst. Het was een prachtig gezicht en het was heerlijk om even te fietsen (dat had ik sinds mijn vertrek uit Nederland al  niet meer gedaan). Vancouver heeft een prachtige kustlijn met uitzicht op de bergen en Stanley Park is een soort bos in midden in een grote stad. Het is echt een gigantisch park! Na mijn fietstocht besloot ik dat ik wel een biertje verdiend had en heb even lekker in de haven gezeten met een boek en een biertje... nog ontwetend van een gekke ingeving die ik de volgende dag zou krijgen... damdamdaaaaaaaam..

Mijn laatste dag in Vancouver heb ik namelijk gespendeerd op in Lynn Canyon Park. In mijn eentje. Hikend. Geloof je toch zelf niet? Nou, wel dus! Mijn plan was om sowieso nog naar een suspension bridge (hangbrug) te gaan. Capilano heeft de meest populaire, maar ook direct de meest dure. Op internet kwam ik Lynn Canyon tegen, gratis en volgens Tripadvisor een echte aanrader. Wat ben ik blij dat ik daar heen ben gegaan. Het was wel toeristisch maar niet mega druk, in tegenstelling tot Capilano waar het (voor wat ik hoorde van mede reizigers) zwart van de mensen zag. Ik heb een heerlijke dag gehiked, watervallen bekeken en met mijn voetjes in het k-k-k-k-koude bergwater gezeten. Heerlijke rustig, maar uiteraard wel strakke kuitjes die avond!

Vancouver was echt een geweldige stad. Een stad waar ik graag nog eens naar terug zou gaan, maar mijn avontuur gaat door! En wel naar de US of A! Daarover in de volgende blog meer! Voor nu hoop ik dat je mijn blog weer leuk vond om te lezen en tot de volgende keer! Ciao!